Archiwa tagu: speedtesty

NFC Komunikacja bliskiego zasięgu

speed testy
speed testy

Komunikacja bliskiego zasięgu
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Telefon pracujący w trybie NFC

Komunikacja bliskiego zasięgu, NFC (od ang. near-field communication) – krótkozasięgowy, wysokoczęstotliwościowy, radiowy standard komunikacji pozwalający na bezprzewodową wymianę danych na odległość do 20 centymetrów.

Technologia ta jest prostym rozszerzeniem ISO/IEC 14443 (karta zbliżeniowa), która łączy interfejs kart inteligentnych i czytnik w jednym urządzeniu. Urządzenia NFC mogą komunikować się zarówno z istniejącymi urządzeniami w standardzie ISO/IEC 14443 (karty i czytniki), jak również z innymi urządzeniami NFC, a tym samym są zgodne z istniejącą i będącą już w użyciu infrastrukturą publicznego transportu i płatności, jak MIFARE. NFC jest przede wszystkim nakierowane na wykorzystanie w telefonach komórkowych[1].
Charakterystyka

Zasięg: poniżej 20 cm
Częstotliwość: 13,56 MHz ± 7 kHz (Pasmo ISM)
Maksymalna szerokość pasma sygnału: 2 MHz
Przepustowość: 106, 212, 424 lub 848 kbit/s
Tryb pracy:
    Tryb pasywny: inicjujące urządzenie wytwarza pole elektromagnetyczne, a docelowe urządzenie odpowiada, modulując to pole. W trybie tym urządzenie docelowe jest zasilane mocą pola elektromagnetycznego urządzenia inicjującego, dzięki czemu urządzenie docelowe działa jako transponder.
    Tryb aktywny: oba urządzenia – inicjujące i docelowe – komunikują się przez naprzemienne generowania swojego sygnału. Urządzenie wyłącza swoje pole elektromagnetyczne, gdy czeka na dane. W tym trybie oba urządzenia zwykle potrzebują zasilania.
Odbiór i nadawanie w tym samym czasie

Porównanie z technologią Bluetooth
Rodzaj NFC Bluetooth 2.1 Bluetooth 4.0 Low Energy
Wymaganie zasilania Nie Tak Tak
Koszt US$0.10 US$5.00 US$5.00
Kompatybilność z RFID Zgodna ze standardem ISO 18000-3 Tak Tak
Standaryzacja ISO/IEC Bluetooth SIG Bluetooth SIG
Standaryzacja sieciowa ISO 13157 etc. IEEE 802.15.1 (no longer maintained) IEEE 802.15.1 (no longer maintained)
Typ sieci Protocol (PPP) WPAN WPAN
Zasięg < 20 cm ≈100 m (class 1) ≈50 m
Częstotliwość 13.56 MHz 2.4–2.5 GHz 2.4–2.5 GHz
Szybkość transmisji 424 kbit/s 2.1 Mbit/s 1 Mbit/s
Prędkość nawiązania połącznia < 0.1 s < 6 s < 0.006 s
Zużycie prądu < 15 mA (odczyt) Różni się w zależności od klasy < 15 mA (odczyt i transmisja)

Podsumowując:

NFC i Bluetooth są technologiami komunikacji stosunkowo krótkiego zasięgu dostępnymi w telefonach komórkowych. NFC działa przy niższych prędkościach niż Bluetooth i ma znacznie krótszy zasięg, ale zużywa mniej energii i nie wymaga parowania.

NFC konfiguruje się szybciej niż standardowy Bluetooth 2.1. Dzięki NFC zamiast wykonywania ręcznych konfiguracji w celu identyfikacji urządzeń, połączenie między dwoma urządzeniami jest ustanawiane automatycznie w czasie krótszym niż 1 sekunda. Maksymalna szybkość przesyłania danych NFC (424 kbit / s) jest wolniejsza niż w przypadku Bluetooth (2,1 Mbit / s).

Maksymalna odległość nawiązywania połączenia NFC mniejsza niż 20 cm zmniejsza prawdopodobieństwo niepożądanego przechwycenia danych przez osoby niepowołane, dzięki czemu jest odpowiednia i bezpieczna w zatłoczonych miejscach.

NFC jest kompatybilny z istniejącą infrastrukturą pasywnego RFID (13,56 MHz ISO / IEC 18000-3). Wymaga stosunkowo niskiej mocy, podobnej do protokołu niskoenergetycznego Bluetooth V4.0 (Low Energy). Jednak gdy NFC działa z urządzeniem bez zasilania (np. w telefonie, który został wyłączony czy w bezdotykowej karcie kredytowej), zużycie energii NFC jest większe niż w przypadku Bluetooth V4.0 Low Energy.

zrodło: wikipedia.pl

Android

speed testy
speed testy

Android – system operacyjny z jądrem Linux dla urządzeń mobilnych takich jak telefony komórkowe, smartfony, tablety (tablety PC) i netbooki. W 2013 roku był najpopularniejszym systemem mobilnym na świecie[2][3]. Wspomniane jądro oraz niektóre inne komponenty, które zaadaptowano do Androida opublikowane są na licencji GNU GPL. Android nie zawiera natomiast kodu pochodzącego z projektu GNU[4]. Cecha ta odróżnia Androida od wielu innych istniejących obecnie dystrybucji Linuksa. Początkowo był rozwijany przez firmę Android Inc. (kupioną później przez Google), następnie przeszedł pod skrzydła Open Handset Alliance.

 

Według danych serwisu StatCounter z kwietnia 2017 roku Android miał największe udziały na rynku systemów operacyjnych[6][7].

zrodło: wikipedia.pl